Τι να κάνουμε όταν το παιδί δεν τρώει το φαγητό του
Δεν πειναωωωω… μπλιαχ δε μου αρέσει….!!!!!
Αχ! Πόσες φορές έχουμε ακούσει από τα παιδιά μας την λέξη δεν πεινάω …δεν μου αρέσει…
Πόσες ώρες έχουμε αναλώσει για να τα ξεγελάμε να ανοίξουνε το στόμα τους για να φανε…
Πόσες φορες ζυγίσαμε το φαγητό τους για να δούμε τι έφαγαν…μια μάχη άνισή …γιατί στο τέλος περνάει το δικό τους…θα φάνε αυτό που θέλουν και όσο θέλουν!
Μήπως ήρθε η ώρα να δούμε διαφορετικά την διαδικασία εκπαίδευσης του φαγητού;
Φαγητό δεν είναι ένα κουτάλι με αλεσμένα λαχανικά και κρέας που μπαινοβγαίνει με ταχύτητα στο στόμα ενός παιδιού. Το πραγματικό φαγητό είναι μια συνεχής γνώση, ένα συνεχές πείραμα που πρέπει να ικανοποίει όλες τις αισθήσεις του παιδιού, όραση, όσφρηση, γεύση, ακοή, και αφή
«Τρώει μόνο μακαρόνια» ή «τρώει μόνο μπιφτέκια» ή «δεν τρώει τίποτα πράσινο», είναι μερικές φράσεις που θα πουν οι γονείς, που τα παιδιά τους παρουσιάζουν διατροφικό αποκλεισμό. Είναι λογικό να μην του αρέσουν κάποια φαγητά, όμως πολλά παιδιά τρώνε συνεχώς το ίδιο ή δυο ίδια φαγητά και αρνούνται πεισματικά να δοκιμάσουν καινούρια.
Είναι καλό να βάλουμε τα παιδία μας από πολύ νωρίς στην όλη διαδικασία του φαγητού .. να εντάξουμε το οικογενειακό τραπέζι που ενώνει την οικογένεια…
Το οικογενειακό τραπέζι είναι μια πραγματική «άσκηση ζωής» για το παιδί, ένας τόπος ανταλλαγής συναισθημάτων, απόψεων, συμπεριφορών. Τρώμε όλοι μαζί σημαίνει ότι το βοηθάμε να «γευτεί» το ιδιαίτερο οικογενειακό κλίμα που δημιουργείται την ώρα του φαγητού.
Όχι στην πίεση
- Δίνουμε μικρότερες ποσότητες, ώστε να μη βρεθούμε αντιμέτωποι με την άρνηση του.
- Τρώμε όλοι μαζί, γιατί το φαγητό, εκτός από την ικανοποίηση της πείνας, προϋποθέτει και συναισθηματική συναλλαγή.
- Αποφεύγονται οι εντάσεις ή οι κριτικές του τύπου “μην τρως με τα χέρια”, ‘πιάσε καλά το πιρούνι” κατά τη διάρκεια του φαγητού.
Ό,τι θα τρώγατε και εσείς
Μαγειρεύουμε ένα φαγητό…όλοι τρώμε το ίδιο… δεν φτιάχνομε ξεχωριστό φαγητό στο παιδί …!
Βάλτε τα «στο παιχνίδι»
Θα έχετε σίγουρα ακούσει πως ένας καλός τρόπος να κάνετε τα παιδιά να φάνε είναι με το να τα καλείτε να σας βοηθούν στην προετοιμασία του φαγητού. θα εμπλακεί περισσότερο στην όλη διαδικασία και στο τέλος θα θελήσει να δοκιμάσει το δημιούργημά του! Φροντίστε, βέβαια, να μην αντιληφθούν ότι αποκλειστικός σκοπός σας είναι να φάνε -γιατί το πιθανότερο τότε είναι ότι δεν θα ακολουθήσουν- αλλά να μάθουν να μαγειρεύουν, καθώς κάτι τέτοιο θα τους είναι χρήσιμο μεγαλώνοντας. Έτσι θα καταλάβουν πως το φαγητό είναι προτεραιότητα σε ένα σπίτι, σε μία οικογένεια, ενώ ταυτόχρονα θα γνωρίσουν την αξία της κάθε τροφής.
Υπομονή
Το να καταφέρετε να κάνετε το παιδί σας να φάει και δει όλες τις τροφές δεν γίνεται σε μία μέρα. Δώστε τους χρόνο, ποικιλία και ευκαιρίες να μάθουν (όπως ακριβώς κάνετε με άλλες δραστηριότητές τους). Θα έρθει σύντομα η μέρα που κάτι θα αλλάξει στον τρόπο που σκέφτονται και αντιμετωπίζουν το φαγητό και θα δίνετε εσείς συμβουλές σε άλλους γονείς για το πώς να κάνουν τα παιδιά τους να φάνε.
Έλενα Τασιοπούλου
Νηπιαγωγός- συγγραφέας
Η Έλενα Τασιοπούλου είναι νηπιαγωγός και εργάζεται αποκλειστικά στο χώρο της εκπαίδευσης. Τα βιβλία της αφορούν τον ψυχικό κόσμο του παιδιού. «Ο Άρης δε φοβάται το σκοτάδι» πραγματεύεται το φόβο, ακολουθεί ο «Φαίδωνας, ο ξεχωριστός μου αδερφός», με θέμα τα παιδιά με ιδιαιτερότητες, που ανέβηκε με επιτυχία στο θέατρο. Το έργο βραβεύτηκε από την UNESCO. Ακολούθησε το βιβλίο «Ανδριάνα», το οποίο πραγματεύεται το φυλετικό και κοινωνικό ρατσισμό. Το τελευταίο της έργο «Ο Έκτορας», μιλά για την σπουδαιότητα της αυτοπεποίθησης στη ζωή ενός παιδιού.