Από
Πριν από 2 χρόνια γέννησα το πρώτο μου παιδί. Ένα αγοράκι που με τον άντρα μου το προσπαθήσαμε και το περιμέναμε πώς και πώς.
Ο άντρας μου από την πρώτη στιγμή που γέννησα δεν ασχολιόταν με το μωρό καθόλου. Στην αρχή μου έλεγε ότι δεν ξέρει και ότι φοβάται και στη συνέχεια απλά αδιαφορούσε για το μωρό μας.
Τώρα το παιδί μας είναι 2 χρονών και δεν τον θέλει καθόλου. Ενώ έρχεται συνέχεια σ’ εμένα για να παίξουμε.
Ο άντρας μου τον φωνάζει μαμάκια , νευριάζει και μου λέει ότι φταίω εγώ γι αυτή του τη συμπεριφορά.
Στα μάτια τα δικά μου είναι ένα φυσιολογικό παιδάκι που έρχεται σ’ εμένα γιατί είμαι η μαμά του και γιατί ασχολούμαι μαζί του.
Στα μάτια τα δικά του είναι μαμάκιας και δεν κάνει καμια προσπάθεια να ασχοληθεί με το παιδί μας.
Πώς θα κάνω τον άντρα μου να καταλάβει ότι εκείνος φταίει που δεν τον θέλει το παιδί μας;
Αυτή είναι μια ιστορία γραμμένη από μια φίλη του site που θα ήθελε να κρατήσει την ανωνυμία της.
Η συμβουλή σας είναι πολύτιμη!
Αν θέλετε να μας γράψετε και τη δική σας ιστορία μπορείτε να μου τη στείλετε στο email topaixnidaki@gmail.com γραμμένη στα ελληνικά και με τόνους.
Σας φιλώ
Γιούλη
Τι πιστεύετε;