Εσύ, ναι εσύ που έφτιαξες σήμερα το πρωί την τσάντα του παιδιού σου την είδες; Φαντάζομαι έβαλες μέσα φρέσκο νεράκι και φαγάκι, αυτό που με τόσο αγάπη έφτιαξες. Φαντάζομαι είδες αν έχει καθαρή πετσετούλα ή χαρτομάντιλα. Φαντάζομαι ότι όλα μέσα στην τσάντα ήταν δικά σας πραγματάκια σωστά; Και αν λεω αν, καμιά φορά έβρισκες κάτι που δεν σας ανήκει, γιατί εντάξει παιδάκια είναι και κάτι μπορεί να ξεφύγει και να πέσει μέσα στην τσαντούλα, ναι αυτή που εσύ φτιάχνεις, ανοίγεις και κλείνεις κάθε πρωί, αυτή που την πλένεις, την καθαρίζεις και ίσως την κουβαλάς μέχρι τη πόρτα της τάξης, τι κάνεις;
Φαντάζομαι εξηγείς με αγάπη στο παιδάκι σου ότι αυτό που κατά λάθος έπεσε στην τσάντα του, πρέπει πάση θυσία αύριο να επιστραφεί!
Αλλά τελικά να σου πω κάτι; Άλλα φαντάζομαι εγώ, άλλα κάνεις εσύ… γιατί αν τα έκανες όλα αυτά δεν θα υπήρχαν κρούσματα καθημερινά κλεψιάς στα σχολεία! Ναι κλεψιά είναι, αυτό είναι το όνομά της!
Τα μικρά παιδιά δεν γνωρίζουν τι είναι καλό και τι κακό, είναι καθήκον των γονιών να καθοδηγήσουν το παιδί τους να κάνει καλές πράξεις.
Η συμβουλή μου είναι να μιλήσετε στο παιδάκι σας, να του εξηγήσετε τι σημαίνει ιδιοκτησία. Δεν είναι σωστό να το τιμωρήσετε, οφείλετε όμως να του μιλάτε, να του εξηγείτε τα πάντα, να το συμβουλεύετε. Και τελικά αν παρόλα αυτά κάτι βρεθεί στην τσάντα του, να πάτε μαζί να το επιστρέψετε και να ζητήσετε συγγνώμη, δεν είναι ντροπή, ντροπή είναι η κλεψιά!
Ένας από τους μύθους του Αισώπου που ταιριάζει γάντι σήμερα είναι “Το παιδί που έκλεβε”.
Ένα μικρό παιδί, γυρίζει μια μέρα από το σχολείο στο σπίτι με ένα ξένο μολύβι, η μαμά του το βλέπει και δεν κάνει τίποτα, την επόμενη μέρα γυρίζει με μια κασετίνα, το βλέπει και δε λέει τίποτα ξανά. Το παιδί μεγαλώνει και γίνεται κλέφτης. Κάποια στιγμή τον πιάνουν και πριν παει στο δικαστήριο ζητάει να μιλήσει στη μητέρα του. Εκείνη σκύβει κλάιγοντας να ακούσει τι θα της πει αλλά το παιδί της δαγκώνει το αφτί! Όλοι φωνάζουν και τον ρωτάνε γιατί το έκανε αυτό και ο κλέφτης απαντά ότι αν η μητέρα του τον είχε τιμωρήσει την πρώτη φορά , τώρα δεν θα ήταν στο δικαστήριο!
Με αφορμή όλα τα παραπάνω εμείς σήμερα με τον Γιώργο και τη Ζωή θα δούμε αυτό το βιντεάκι! Σας προτείνω να το δείτε και εσείς και να εξηγήσετε στο παιδί σας το καλό και το κακό! Είναι κρίμα να υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές! Ονειρεύομαι ένα όμορφο μέλλον για τα παιδιά μας, στο χέρι μας είναι λοιπόν και να τους το προσφέρουμε!
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=0l60ESw2Krw]
*Αυτό το κείμενο γράφτηκε εν βρασμώ ψυχής, μέσα σε 2 χρόνια έχουμε “χάσει” στο σχολείο πάρα πολλά πράγματα. Δε με νοιάζουν τόσο αυτά που χάσαμε, όσο η αδιαφορία όλων όσων αντιλαμβάνονται ότι το παιδί τους φέρνει καθημερινά ξένα πράγματα στο σπίτι και δεν τα επιστρέφουν!
