Από
Γιατί δεν έχω κέφια;
Χθες το βράδυ διαβάσαμε το υπέροχο βιβλίο Γιατί δεν έχω κέφια της Charlotte Zolotow. Το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά στη δεκαετία του ’60 !!!! Και επανακυκλοφόρησε φέτος με νέα αλλά νοσταλγική εικονογράφηση.
Όπως γράφουν και στη σελίδα τους οι εκδόσεις Παπαδόπουλος μας προτείνουν το ” Γιατί δεν έχω κέφια; ” γιατί
- Απλή και τρυφερή γραφή για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε όλοι καθημερινά.
- Ιδανική αφορμή για να μάθουν τα παιδιά να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους με εναλλακτικό τρόπο.
- Νοσταλγική εικονογράφηση μιας ιστορίας που θα αγγίξει μικρούς και μεγάλους.
Η ιστορία απλή και καθημερινή. Ο μπαμπάς φεύγει για τη δουλειά με βροχή και ξεχνάει να φιλήσει τη μαμά. Η βροχή τα έχει κάνει όλα “γκρι” . Η μαμά στεναχωριέται και νευριάζει με τον γιο της Φίλιππο, ο οποίος στεναχωριέται και ξεσπάει στην αδερφή του. Η οποία με τη σειρά της ξεσπάει αλλού, και αυτό συνεχίζεται για πολύ ώρα. Μέχρι που κάτι καταφέρνει να αντιστρέψει αυτόν τον εκνευρισμό και να καταλάβουν όλοι το λάθος τους!
Το λάτρεψα αυτό το βιβλίο! Το λάτρεψα γιατί αυτό ακριβώς μου συμβαίνει και εμένα και φαντάζομαι και εσάς. Είμαι θυμωμένη με κάποιον, με κάτι , και ξεσπάω σε λάθος ανθρώπους και το μόνο που καταφέρνω είναι να δημιουργήσω ένταση ή απλώς να πληγώσω κάποιον που αγαπώ.
Πριν μιλήσεις λένε μέτρα μέχρι το δέκα και όλο λέω ότι θα το κάνω και όλο το ξεχνάω. Αυτή τη φορά όμως πρέπει να τα καταφέρω και εγώ και εσείς και όλοι μας.
Ας λέμε σ αγαπώ κάθε μέρα, σ αυτούς που αγαπάμε!
Ας γίνουμε το φωτεινό παράδειγμα για τα παιδιά μας.
Ας αρχίσουμε όλοι να χαμογελάμε σε αγνώστους,
να παραχωρούμε τη σειρά μας σε μια μεγάλη ουρά σε κάποιον που το έχει ανάγκη.
Ας αρχίσουμε να λέμε σ ευχαριστώ, σε παρακαλώ και συγγνώμη.
Ας πούμε καλημέρα
και ας χαμογελάσουμε στην εφορία ή στην τράπεζα ή σε μια δημόσια υπηρεσία, δεν μας φταίνε σε τίποτα.
Ας ζήσουμε εμείς οι ίδιοι πρώτα τη ζωή που ονειρευόμαστε να ζήσουν τα παιδιά μας.
Να τα διδάξουμε να διαχειριζόνται τα συναισθήματα τους.
Να τα μάθουμε ότι και οι λέξεις πληγώνουν.
Και αν δεν έχουμε προκαλέσει εμείς αυτή την άσχημη συμπεριφορά αλλά είμαστε αποδέκτες μπορούμε να πούμε απλά στον συνάνθρωπό μας, να κάνει υπομονή. Να του γελάσουμε, να τον πάρουμε μια αγκαλιά.
Τα νεύρα φέρνουν νεύρα το ξέρουμε όλοι αλλά και η αγάπη φέρνει αγάπη. Το χαμόγελο είναι μεταδοτικό και η ευγένεια είναι κάτι που μπορούμε να μάθουμε από μικροί!
Για την ιστορία το βιβλίο Γιατί δεν έχω κέφια; τελειώνει με τον μπαμπά που επιστρέφει από τη δουλειά και απλά φιλάει τη μαμά. Ο ήλιος έχει βγει, το γκρι χρώμα της βροχής έχει εξαφανιστεί. Η μαμά νιώθει καλά και ο μπαμπάς δεν έχει ιδέα τι προκάλεσε ένα φιλί που δεν έδωσε.
Αυτό το βιβλίο το διαβάσαμε μέσα στην πρόκληση 60 ημερών #ιστοριεςγιακαληνυχτα . Διαβάστε εδώ πώς μπορείτε να πάρετε μέρος σήμερα!
Διαβάστε επίσης τα βιβλία που διαβάσαμε και σας προτείνουμε εδώ
Σας φιλώ!!!
«Κοινοποίησε αν σου άρεσε αλλά απαγορεύεται αυστηρά η αντιγραφή ή αναδημοσίευση μέρος ή όλου του κειμένου και των φωτογραφιών, χωρίς την συναίνεσή μου»
Τι πιστεύετε;