Όταν η μαμά ακολουθεί το ένστικτό της και όχι τους άλλους!
Γράφει η Ζωή Μπούζα
Χάρισε μας ένα like ♥
Όταν πλησιάζει κάθε χρόνο η γιορτή της μητέρας χιλιάδες σκέψεις με πλημμυρίζουν.
Θυμάμαι να δέχομαι πληθώρα πληροφοριών για το πως θα γίνω η ”τέλεια μαμά”!
Θυμάμαι προτάσεις από το φιλικό περιβάλλον για να μεγαλώσω το μωρό μου ανώδυνα και ειρηνικά!
Ακόμα και γραπτές οδηγίες, μέσα στα δωράκια που μου έφερναν, έβρισκα γεμάτα λόγια ”πείρας”!
Δε νομίζω να συνεχίσεις να δουλεύεις τώρα έγινες μάνα, έχεις μεγάλες ευθύνες!
Η ζωή σου δεν είναι ζωή σου! Ανήκει στο παιδί σου πλέον!
Πρόσεχε το ένα – κοίταξε το άλλο, κι εγώ ανάμεσα σε όλα αυτά να θέλω να γεμίσω αυτοκόλλητα το ψυγείο μου… ακόμα και τα ντουλάπια μου!
Εκτός από τις επισκέψεις δεχόμουν και πολλά τηλεφωνήματα.
Να σου ζήσει το παιδάκι σου αλλά πρόσεχε μην πάθεις καμία κατάθλιψη.
Κοίταξε ”το παιδί σου και το σκυλί σου ”είναι όπως τα μάθεις.
Μην αρχίσεις με το πρώτο κλάμα αγκαλιές γιατί το έχασες το παιχνίδι.
Και επειδή δουλεύεις μην το θηλάσεις θα με θυμηθείς αργότερα.
Βάλε του από την αρχή πιπίλα να τη μάθει!
Μην το κάνεις κάθε μέρα μπάνιο.
Πρόσεξε μη δέχεσαι επισκέψεις !
Κι όχι πολλά πολλά με τους γιατρούς κανένας δε συμφωνεί με κανέναν!
Και άλλα άκουγα… κι ακόμα περισσότερα!
Όμως σιγά σιγά μεγαλώνεις μαζί με το παιδί κι εσύ κι έρχεται μια μέρα και λες
“Θα κάνω αυτό που με κάνει να νιώθω καλύτερα. Θα ακολουθήσω το ένστικτό μου. Αυτό που με βοηθά να είμαι καλά, που μου επιτρέπει να είμαι ευτυχισμένη και αυτό που με κάνει να νιώθω ασφαλής σαν άνθρωπος!”
Να έχετε μια όμορφη μέρα
Χάρισε μας ένα Like