Όταν γεννάς ένα παιδί το αγαπάς με αγάπη αγνή, το φροντίζεις με στοργή και το κοιτάς με καθαρό βλέμμα. Ένα βλέμμα που λέει σ αγαπώ, είμαι δίπλα σου, στα καλά και στα άσχημα και αυτό ανθίζει, φουντώνει και ψηλώνει με αγάπη, σαν ένα λουλούδι που το νερό του δεν είναι ρούχα, παιχνίδια και χρήματα αλλά μόνο αγάπη.
Όταν γεννάς ένα παιδί του μαθαίνεις να λέει σ αγαπώ και συγγνώμη. Το μαθαίνεις να αγαπά ολόκληρο τον κόσμο, να βοηθάει, να εκτιμάει, να σέβεται, να γελάει με τη ψυχή του να κλαίει με την καρδιά του, να συγχωρεί, να είναι αληθινό, να κοιτάει πέρα από το ίδιο και τον άλλο και τότε λες έφτιαξα έναν άνθρωπο, έκανα την αρχή για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος, ανθρώπινος, φωτεινός.
Όταν γεννάς ένα παιδί δεν θέλεις να στο πληγώσει κανείς, με τα λόγια του ή τις πράξεις του. Θέλεις να το δυναμώσεις να καταφέρει να αντέξει, να αντιδράσει και τελικά να ξεπεράσει το κάθε πρόβλημα.
Όταν γεννάς ένα παιδί το μαθαίνεις να ξεχωρίζει το καλό και το κακό, το δίκιο και το άδικο, την ίδια τη ζωή, αυτή τη σκληρή. Για να μπορέσει να σηκωθεί όταν θα πέσει και να είναι ακόμα πιο δυνατό. Να αντέχει!
Όταν γεννάς ένα παιδί το μαθαίνεις να σέβεται όχι όμως την ηλικία ή το αξίωμα του άλλου, να σέβεται τον άνθρωπο, αυτόν που είναι δίπλα του, αυτόν που έχει δίκιο. Γιατί τον Σεβασμό τον κερδίζεις, δουλέυεις για αυτόν αν θέλεις να σε σεβόνται και να σε εκτιμούν, αν θέλεις η γνώμη και τα θέλω σου ν ακούγονται. Το ταξίδι του είναι μακρύ και δύσκολο αλλά σε ανταμείβει, γρήγορα ή αργά, θα πάρεις το δώρο του. Και όταν το πάρεις θα είναι τόσο σημαντικό που θα πεις κάτι έκανα σωστά, δεν ήταν τυχαίο, αυτός ο σεβασμός μου αξίζει!
Όταν γεννάς ένα παιδί δεν το γεννάς για να σε γηροκομήσει, το μεγαλώνεις με τέτοιο τρόπο που να αξίζεις το σεβασμό του. Αξίζεις την αγάπη του. Αξίζεις τη στοργή του. Αξίζεις τη βοήθειά του. Αξίζεις γιατί είσαι εσύ αυτός που του τα έμαθε όλα αυτά. Γιατί είσαι εσύ αυτός που το έπλασε, γιατί είσαι εσύ που το αγάπησε μέχρι το άπειρο και ακόμα πιο πάνω.
