Απενοχοποιούμε το παιδιά μας από τα αθώα ψέματα του
…μη μου πείτε ότι δεν έχουμε ξεκαρδιστεί με τις αφηγήσεις των παιδιών μας ή δεν έχουμε πέσει στην παγίδα να ερευνήσουμε αν αυτά που μας λένε δεν είναι αλήθεια…!
Τα 4 πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου είναι η μόνη περίοδος στην οποία το ψέμα μπορεί να περάσει χωρίς ενοχή και φόβο. Για ένα και μόνο λόγο… «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΨΕΜΑΤΑ».
Ακολουθήστε με στο Instagram και πάρτε μέρος καθημερινά σε διαγωνισμούς!
Ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα, μία και το παιδί πιστεύει πως όλα γύρω του ζουν και έχουν ψυχή. Αυτή η μαγική φάση, τελειώνει με την είσοδο του παιδιού στο σχολείο. Γύρω στα 4, το παιδί αρχίζει να ξεχωρίζει την πραγματικότητα από την αυταπάτη και σιγά-σιγά αρχίζει να συνειδητοποιεί τι ακριβώς είναι αληθινό και τι φανταστικό. Μέχρι 7 ετών θα έχει καταφέρει και θα έχει διακρίνει τους δύο κόσμους… η πραγματικότητα θα αρχίζει να εκτοπίζει την φαντασία.
Η αντίδρασή μας στο «ψέμα» του παιδιού, θα πρέπει να είναι μια αντίδραση χωρίς πανικό και χωρίς να το κατηγορούμε. Δεν χρειάζεται να δραματοποιούμε τα πράγματα, τα περισσότερα παιδιά λένε ψέματα . Άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο, ανάλογα με την προσωπικότητα και τις περιόδους της ζωής τους. «Τα μικρά ψέματα» τα αντιμετωπίζουμε με ελαφρότητα και χιούμορ, «τα μεγάλα ψέματα» τα συζητάμε γιατί σίγουρα δεν ειπώθηκαν χωρίς λόγο και «τα σκόπιμα ψέματα» τα συζητάμε και βάζουμε και συνέπειες.
Πώς να βοηθήσω ο παιδί μου
Οι γονείς πρέπει να είμαστε παράδειγμα για τα παιδιά μας. Αν θέλουμε τα παιδιά να είναι ειλικρινή πρέπει πρώτα εμείς να είμαστε ειλικρινείς και να μην υπερηφανευόμαστε για πράγματα που έχουμε κάνει λέγοντας ψέματα.
- Αφιερώστε χρόνο για να εκπαιδεύσετε τα παιδιά και να τους εξηγήσετε. Όταν τα παιδιά παραποιούν την αλήθεια ή λένε ιστορίες μη τα κατηγορήσετε ότι είναι ψεύτες, αντί αυτού μιλήστε τους και εξηγείστε τους ότι πολλές φορές ευχόμαστε κάποια πράγματα να ήταν αλήθεια και ότι έχει πλάκα να υποκρινόμαστε, να παίζουμε και να φανταζόμαστε. Μην καταστρέψετε τη δημιουργικότητα τους αλλά βοηθήστε τα να καταλάβουν τη διαφορά μεταξύ παιχνιδιού και της πραγματικότητας.
- Ερευνήστε για το λόγο που κρύβετε πίσω από το ψέμα. Η συζήτηση θα πρέπει να περιλαμβάνει και αυτό το λόγο . Αν για παράδειγμα είπαν ψέματα για να φανούν πιο δυνατοί στους φίλους τους βρείτε μαζί τρόπους που μπορούν να το πετύχουν χωρίς να χρειαστεί να πουν ψέματα.
- Μην παίρνετε το ρόλο του ανακριτή και μη βάζετε ταμπέλες στα παιδιά όπως «ο Κώστας ο ψεύτης». Με το να πιέζετε τα παιδιά απλά τα κάνετε να φοβούνται την αλήθεια ακόμα περισσότερο. Όταν τα παιδιά ταυτίζουν τους εαυτούς τους με μια ταμπέλα που τους έβαλαν είναι ακόμα πιο δύσκολο να κατανοήσουν την έννοια της αλήθειας.
Τέλος, η «περίοδος του ψεύδους» , είναι ένα φυσιολογικό στάδιο στην όλη ανάπτυξη του παιδιού και σε καμία περίπτωση δεν τιμωρείται και δεν συγκρίνεται με το ψέμα του ενήλικα.
Έλενα Τασιοπούλου
Νηπιαγωγός- συγγραφέας
Η Έλενα Τασιοπούλου είναι νηπιαγωγός και εργάζεται αποκλειστικά στο χώρο της εκπαίδευσης. Τα βιβλία της αφορούν τον ψυχικό κόσμο του παιδιού. «Ο Άρης δε φοβάται το σκοτάδι» πραγματεύεται το φόβο, ακολουθεί ο «Φαίδωνας, ο ξεχωριστός μου αδερφός», με θέμα τα παιδιά με ιδιαιτερότητες, που ανέβηκε με επιτυχία στο θέατρο. Το έργο βραβεύτηκε από την UNESCO. Ακολούθησε το βιβλίο «Ανδριάνα», το οποίο πραγματεύεται το φυλετικό και κοινωνικό ρατσισμό. Το τελευταίο της έργο «Ο Έκτορας», μιλά για την σπουδαιότητα της αυτοπεποίθησης στη ζωή ενός παιδιού.