Αυτές τις μέρες κάποιοι γονείς κάνουν μια έρευνα για να βρουν το καλύτερο ιδιωτικό σχολείο για το παιδί τους, κάποιοι άλλοι πηγαίνουν στο σχολείο της γειτονιάς τους και κάποιοι ακόμα στεναχωριούνται που δεν μπορούν να επιλέξουν το σχολείο που ονειρεύονται λόγω οικονομικών αν είναι ιδιωτικό ή λόγω απόστασης από το σπίτι τους αν είναι δημόσιο.
Τον δάσκαλο όμως μπορούμε να τον επιλέξουμε όλοι μας, μπορούμε να έχουμε όλοι μας τον δάσκαλο που μας αξίζει και τον δάσκαλο που θα κάνει τα παιδιά μας να ανθίσουν. Πώς θα το κάνουμε αυτό; Πάμε να δούμε παρακάτω..
1.
Του χαρίζουμε το πιο όμορφο χαμόγελό μας, και ας είμαστε αγουροξυπνημένοι και ας φοράμε κάτω από το φαρδύ μπουφάν μας ακόμα τις πιτζάμες και ας μαλώσαμε με κάποιον λίγο πριν.
2.
Είμαστε ευγενικοί πάντα, και ας έχει γίνει μια μικρή παρεξήγηση, και ας έχουν πάρει τα παιδιά μας μικρότερο βαθμό απ ότι υπολογίζαμε, και ας πιστεύουμε ότι έχουμε δίκιο. Είμαστε ευγενικοί γιατί αυτό το παράδειγμα δίνουμε στα παιδιά μας και γιατί μόνο έτσι θα βρούμε το δίκιο μας (αν έχουμε!)
3.
Δεν τον φέρνουμε σε δύσκολη θέση, δεν μπορούμε να του ζητήσουμε το κινητό του, ούτε μπορούμε να του χτυπάμε το κουδούνι του σπιτιού του, ούτε μπορούμε να του κάνουμε αίτημα φιλίας στο Facebook. Είναι δάσκαλος, δεν είναι γιατρός για να τον βρίσκουμε όποτε θέλουμε. Αν έχετε απορίες για κάποιο μάθημα φροντίστε να έχετε τηλέφωνα απ άλλους γονείς για να τις λύσετε και εξηγήστε στο παιδί σας ότι θα πρέπει να είναι περισσότερο προσεκτικό την ώρα του μαθήματος.
4.
Σεβόμαστε τον χρόνο του, όχι και ξανά όχι δεν μπορούμε να πιάσουμε κουβέντα το πρωί έξω από την πόρτα, την ώρα που έχει μέσα μια ολόκληρη τάξη να τον περιμένει, ούτε καν το μεσημέρι την ώρα που τελειώνει. Σεβόμαστε τον άνθρωπο που έχει μόλις σχολάσει και αν θέλουμε να τον απασχολήσουμε για κάτι σοβαρό τον ρωτάμε πότε μπορεί εκείνος για να μιλήσουμε.
5.
Μιλάμε με τα καλύτερα λόγια για το δάσκαλο μπροστά στο παιδί μας, για σκεφτειτε να πηγαίνετε στο σπίτι και να ξεκινάτε την μουρμούρα, για τις ασκήσεις, για τους βαθμούς, για το παγουρίνο που χάθηκε, για το φαγητό που δεν φαγώθηκε. Το παιδί να θυμάστε σας ακούει και επηρεάζεται, δυστυχώς αρνητικά σ αυτή την περίπτωση, και καταλήγει να μην σέβεται καθόλου τον δάσκαλο. Και το πρόβλημα ξέρετε δεν είναι ο δάσκαλος μόνο, αλλά το ίδιο σας το παιδί, που θα τον υποτιμάει.
6.
Είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας, ναι η δανειστική βιβλιοθήκη πρέπει να γυρνάει τη Δευτέρα, τα χρήματα που ζητάνε για κάποιο λόγο, στην ώρα τους, και όταν αναλαμβάνουμε να κάνουμε κάτι να τηρούμε την υπόσχεσή μας! Αυτό είναι το παράδειγμα που δίνουμε στα παιδιά μας, να το θυμάστε!
7.
Λύνουμε τα προβλήματα μας εμείς και ο δάσκαλος και όχι όλη η γειτονιά, ούτε όλοι οι φίλοι και οι γνωστοί μας. Όταν έχουμε κάποιο πρόβλημα με το σχολείο ή τον δάσκαλο, απευθυνόμαστε κατευθείαν στο δάσκαλο, και με ευγένεια, σεβασμό και καλή θέληση η όποια άσχημη κατάσταση θα διορθωθεί.
8.
Του λέμε πόσο ευχαριστημένοι είμαστε με την πρόοδο του παιδιού μας, πόσο χαρούμενο είναι το παιδί μας στο σπίτι, πόσο ωραία πέρασαν στην εκδρομή.
9.
Συνεργαζόμαστε μαζί του όλη τη σχολική χρονιά! Του μιλάμε ειλικρινά για το παιδί μας, δεν του κρύβουμε την αλήθεια, είναι ο σύμμαχός μας. Είναι ο πρώτος που πρέπει να ενημερώσουμε για οτιδήποτε μας απασχολεί σχετικά με το παιδί μας.
10.
Βοηθάμε με όποιο τρόπο μπορούμε, ρωτάμε αν θέλει βοήθεια σε μια θεατρική παράσταση, αν θέλει να συνοδέψουμε μαζί του την τάξη σε μια εκδρομή. Αν χρειάζεται γενικότερα βοήθεια οπουδήποτε.
Και ο δάσκαλος θα εκτιμήσει όλη αυτή τη θετική στάση απέναντί του και θα φερθεί αντίστοιχα θετικά απέναντι σ εμάς αλλά και στα παιδιά μας. Επιπλέον μέσα από αυτή μας τη στάση, έχουμε γίνει το καλύτερο παράδειγμα για τα ίδια μας τα παιδιά.
Και για να σας προλάβω δεν τα βλέπω όλα ροζ, ξέρω ότι υπάρχουν παντού καλοί και κακοί, αλλά αυτό που έχω καταλάβει καλύτερα είναι ότι όλα τα ωραία αρχίζουν μ ένα αληθινό χαμόγελο και ένα καλημέρα!
Αφορμή για να γράψω αυτή την ανάρτηση ήταν η Κλειώ και η Μαρία!
Maria Liodou
29 Μαΐου, 2016Ευχαριστώ για την αναφορά Κλειώ μου αν και δεν έπρεπε! Αυτό το διάστημα όλοι αγχωνόμαστε τόσο για τις επιλογές που θα κάνουμε… Προσωπικά πέρασα ούτε λίγο ούτε πολύ μια εσωτερική πάλη… Πολύ σωστοί οι λόγοι που αναφέρεις! Φιλιά!
paixnidaki
29 Μαΐου, 2016Γιούλη μου … χαχα
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ! Εύχομαι το καλύτερο για όλα τα παιδιά!
Martha Blogging
29 Μαΐου, 2016Γιούλη μου για ακόμα μια φορα ειναι εξαιρετική και πέρα απο τα συνηθισμένα η ανάρτηση σου.
Και ναι δεν τα βλέπεις ολα ροζ. Αντιθέτως εγω καταλαβαίνω οτι βλέπεις/ξερεις τα προβλήματα και απλώς επιλέγεις να βρεις τρόπους να τα αντιμετωπίσεις και να κανεις την ζωή όλων πιο εύκολη αλλά κυρίως πιο χαρούμενη!
Συνέχισε την δουλειά αυτή! Εισαι καταπληκτική!
paixnidaki
29 Μαΐου, 2016Σ ευχαριστώ πραγματικά πάρα πολύ! Θέλω να γίνουμε όλοι μας το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά μας. Μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο!
emamachristina
29 Μαΐου, 2016Είσαι ο άνθρωπος μου…πάντα! Δε θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο. Ως εκπαιδευτικός στον ιδιωτικό τομέα ακούω τόσα πολλά αρνητικά από τους γονείς (μπροστά στα παιδιά παρά τις προτροπές μου να μην γίνεται!!!) που πραγματικά με έχει απογοητεύσει η απαξίωση που βιώνει ο δάσκαλος του δημόσιου σχολείου όλων των βαθμίδων. Είμαι της άποψης ότι αν ο δάσκαλος δει το δικό μας μεράκι, το ενδιαφέρον και τη συμπαράσταση, θα προσπαθήσει διπλά.
Πραγματικά ο καθένας από εμάς μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο!