Από
Το επίδομα του παιδιού είναι μια κοροϊδία και μισή!
Σήμερα η μέρα στα social media ξεκίνησε με γονείς να ρωτάνε άλλους γονείς πότε θα μπει το επίδομα παιδιού στην τράπεζα. Στη συνέχεια μόλις μπήκε στους πρώτους “τυχερούς” ξεκίνησαν οι ερωτήσεις αν μπήκε στην Πειραιώς, στην Εθνική, στην Alpha. Και στο τέλος πια αναρτήσεις χαράς, τύπου τα πήραμε μωρέ, θα περάσουμε ένα ωραίο Πάσχα και εμείς μωρέ!
Και σας ρωτάω δεν νρέπεστε; Η ερώτηση μου φυσικά απευθύνεται στους πολιτικούς. Σε όλους τους πολιτικούς, ανεξαιρέτως! Μα δεν έχετε τσίπα πάνω σας; Βλέπετε πως μας καταντήσατε; Τι στο καλό συμβαίνει σ αυτή τη χώρα; Πληρώνουμε ένα σωρό φόρους και στο τέλος μας πετάτε ένα κομμάτι ψωμί και νομίζετε ότι κάτι κάνατε; Μα δε ντρέπεστε; Ποιός σας έχει διορίσει υπεύθυνους της κατρακύλας μας; Ποιός στα κομμάτια σας ψήφισε όλους σας για να κάνετε κουμάντο και στα παιδιά μας;
Ήθελα να ξερα σήμερα είναι μέρα χαράς ή μέρα πίκρας; Ήθελα να ξερα τι πολίτες είμαστε στην Ελλάδα του 2018;
Σήμερα προσωπικά νιώθω ότι πιάσαμε πάτο, ναι τον βλέπω καθαρά! Γιατί πάτος είναι όταν ακούς από έναν άνεργο που δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του, να χαίρεται με αυτό το “τεράστιο” ποσό που πήρε, που μεταξύ μας δεν φτάνει ούτε για ζήτω. Πάτος είναι όταν διαβάζεις “καλοφάγωτα” σε όλες τις μαμαδοομάδες του facebook. Ποιά να είναι καλοφάγωτα βρε παιδιά; Ποιό είναι αυτό το ποσό που αξίζει στα παιδιά μας;
Ξέρουμε όλοι μας πόσο “κοστίζει” ένα παιδί στην Ελλάδα, όλοι μας τα ίδια πληρώνουμε κάθε μήνα, γιατί ακριβώς χαιρόμαστε λοιπόν;
Αν στην Ελλάδα είχαμε καλά δημόσια σχολεία, καλά δημόσια νοσοκομεία, καλούς δημόσιους δρόμους κτλ. Θα έλεγα ότι σήμερα θα ήταν μια καλή μέρα. Αλλά να πληρώνουμε ένα σκασμό φόρους και να κυκλοφορούμε σε μια χώρα υπό διάλυση και να χαιρόμαστε και από πάνω για αυτό το ξεροκόμματο , ναι είναι πάτος. Δεν το βλέπετε; Πιάσαμε πάτο!
__________________________________________
Σήμερα από το πρωί σκέφτομαι την ιστορία με τον χωρικό και τον Χότζα
Μια μέρα έρχεται κλαμένος ένας εξαθλιωμένος χωρικός στον Ναστραντίν*.
-Χότζα μ΄, έχω μεγάλο πρόβλημα. Ζούμε εγώ η γυναίκα μου και 5 παιδιά σε ένα δωμάτιο τόσο δα. Τι να κάνω;
Ο Ναστραντίν μετράει τον άθλιο με βαθύ βλέμμα και στρίβει μύστακα.
-Σκύλο έχεις;
-Ναι.
-Πού τον έχεις;
-Έξω στο βαρέλι.
-Πάρτονε κι αυτόν μέσα στο δωμάτιο να ζει μαζί σας.
-Μα Χότζα μ΄ εμείς δε χωράμε πού θα μπει κι ο σκύλος;
-Εγώ αυτό σού λέω, αν θες κάνε το κι έλα σε μια βδομάδα. Αν δεν κάνεις αυτό που σού λέω, μη ξανάρθεις σε μένα.
Φεύγει ο τύπος σε μαύρη συλλογή.
Σε μια βδομάδα να ΄τονε πάλι.
-Χότζα μ΄ δεν αντέχουμε με το σκύλο… δε μπορούμε να κοιμηθούμε κλπ. κλπ.
-Άλλα ζώα έχεις;
-Έχουμε μια κατσίκα…
-Ωραία βάλε και τη κατσίκα μέσα στο δωμάτιο.
-Μα χότζα μ΄…!
-Κάνε αυτό που σού λέω κι αν το κάνεις έλα σε μια βδομάδα.
Σε μια βδομάδα να ΄τονε πάλι σε μαύρο χάλι!
-Χότζα μ΄ θα τρελαθούμε δε μπορούμε άλλο!
-Γάιδαρο έχεις;
-Έχω.
-Βάλτονε μέσα κι αυτόν.
-Χότζα μ΄ λυπήσου μας!
-Αν θες να κάνεις αυτό που σου λέω να ξανάρθεις σε μια βδομάδα, αν δεν το κάνεις μη ξανάρθεις.
Σε μια βδομάδα να ΄τονε πάλι.
-Κότες έχεις;
-Έχω.
-Μέσα και οι κότες.
-Χότζα μ΄ δεν μπορούμε δε γίνεται αυτό!!!
-Κάνε ότι σου λέω και ξαναέλα σε μια βδομάδα.
Σε μια βδομάδα να ΄τονε πάλι σε κατάσταση παράκρουσης και απελπισίας…
-Χότζα μ΄ τι να κάνω τώρα;
-Τώρα βγάλε όλα τα ζωντανά έξω. Ο σκύλος στο βαρέλι, ο γάιδαρος στο παχνί, οι κατσίκες στο στάβλο, οι κότες στο κοτέτσι. Και σε μια βδομάδα ξαναέλα.
Σε μια βδομάδα έρχονται ο χωρικός με τη γυναίκα του περιχαρείς:
-Χότζα πολυχρονεμένε ο Αλλάχ να σε έχει καλά! Τώρα είμαστε μια χαρά!
__________________________________________
Τώρα είμαστε μια χαρά λοιπόν φίλοι μου! Πήραμε το επίδομα μας και όλα είναι τέλεια! Θα περάσουμε ένα τέλειο Πάσχα, αρκεί να μη φάμε, αρκεί να μη μας τύχει να νοσηλευτούμε σε κανένα νοσοκομείο, αρκεί να μη μας πει αύριο η δασκάλα του παιδιού μας να πάμε κανένα πακέτο με χαρτιά Α4, αρκεί να μη μεγαλώσει το πόδι του παιδιού και χρειαστούμε νέα παπούτσια, αρκεί να μην ρίξει ύψος κανένα παιδί και χρειαστούμε νέα ρούχα, αρκεί… αρκεί… αρκεί…. Τώρα είμαστε μια χαρά! Καλοφάγωτα λοιπόν!
Τι πιστεύετε;